 |
Կույր է նա, ով ատում է եղբորըՈ՞ր Հիսուսին ենք մենք հետեւում։ Այն Հիսուսին, որ բժշկում էր հիվանդներին, ազատում էր դիվահարվածներին չար ուժերից, հաց էր բազմացնում, ջրերի վրա էր քայլում, թե՞ այն Հիսուսին, որ Երուսաղեմում խաչն էր բարձրանում։ Այս մոտեցման մեջ մեծ տարբերություն կա, որովհետեւ մենք Աստծուց ակնկալում ենք հզոր գործեր, բայց խաչի ճնաապարհից փախչում ենք և փորձում ենք կերտել այլ աստվածներ։ Մինչդեռ յուրաքանչյուրս մեր խաչի ճանապարհը պետք է անցնենք գլուխներս բարձր, պատասխանատվությամբ, այն հավատքն ունենալով, որ Հիսուսը մեզ ուղեկից է, որովհետեւ ինքն անցել է այդ ճանապարհը։ Ի՞նչ դժվարություններ կարող են պատուհասել մեզ հոգևոր և մտավոր կուրության դեպքում. մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։ |
 |
«Հետեւու՞մ ես ինձ- հետ մի՜ նայիր»Մենք ունենք մարդկային հարաբերություններ, որոնք խոչընդոտ են դառնում մեր հոգեւոր կյանքի համար։ Քրիստոսին հետեւելը չի երաշխավորում կենցաղային խնդիրների լուծումը։ Մահը, սուգը, աղետները չպետք է մեզ խանգարեն, որպեսզի մենք հետեւենք Տիրոջը։ Որո՞նք են Քրիստոսին հետեւելու պայմանները, ի՞նչ է նշանակում՝ ինքնաուրացում եւ խաչի ստանձնում. մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։ |
 |
Հիվանդություն եւ միայնությունԾննդից մինչեւ մահ մարդուն բնորոշ է հիվանդությունը և սա պետք չէ բացատրել մեղքերով, կամ Աստծուն մոտենալու միտումով։ Հիսուսը բժշկում էր, որովհետեւ ուզում էր մարդկանց առողջ տեսնել, ամբողջական, երջանիկ տեսնել։ Սերն է, որ մարդուն մոտեցնում է Աստծուն, ոչ թե հիվանդությունը։ Սերն է, որ մարդուն փրկում է։ Ոչ աղոթքը և ոչ էլ սրբերի դուռը գնալը երաշխիք չէ բժշկման։ Աստված ցավազրկող չէ։ Աստված եթե ցավազրկող լիներ, կցավազրկեր իր որդու տառապանքները։ Ի՞նչ եք կարծում Հիսուսն ինչո՞ւ տառապեց։ |
 |
Ի՞նչ անեմ- Հետևի՛ր ինձՔրիստոսի հանդեպ սերը նշանակում է չբարցարձակեցնել երկրային իրականություն։ Իհարկե դա չափազանց կարեւոր է՝ ի վերջո մենք ծնվում ենք որպես երկրային իրականության արարածներ։ Մեր յուրաքանչյուր պահն առնչվում է հողին, ջրին, օդին, նյութին և այն ամենը ինչ առնչություն ունի մեր կյանքի հետ բարի է։ Մեր կյանքը բովանդակություն է ունենում, եթե վերջնակետը երկրային իրականությունն է, որի տեսանելի պատկերը գերեզմանաթումբն է։ Հիսուսի՝ երիտասարդին տված պատասխանն ի՞նչ խորհուրդ կարող է դառնալ այսօրվա երիտասարդի համար. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը: |
 |
Ովքե՞ր են ժառանգելու երկիրըՀարգել հայրենիք՝ հայրենական հող, նշանակում է հարգել անցյալի կյանքը, նշանակում է հարգել ներկա կյանքը, որովհետեւ այդ ժառանգությունը այսօր մեր պատասխանատվության ու հոգատարության տակ է։ Դա նաև նշանակում է հարգել ապագայի կյանքը՝ ինչ ենք մենք թողնելու։ Միայն մե՞նք ենք, մե՞ր սերունդն է, ի՞նչ ենք տալու նոր սերնդին։ Ի՞նչ կապ ունի հեզությունը երկրի ժառանգության հետ. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը: |
 |
Ձայն բարբառոյ յանապատիՃշմարտությունը դառն է։ Ամեն ականջ ի վիճակի չէ տանելու ճշմարտությունը։ Ինչո՞ւ էին մարգարեները նույնիսկ իրենց կյանքի գնով ճշմարտությունը բարձրաձայնում։ Պատճառն այն էր, որ մարգարեների մտահոգությունը սեփական բարեկեցությունը, անձնական շահը չէր, այլ իրենց մտահոգում էր երկիրը, հասարակությունն ու մարդու ապագան։ Այսօր արդյո՞ք հնչում է մարգարեական ձայնը և որ ամբիոնից. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը: |
 |
Նզովք՝ եկեղեցու բարձրագույն պատիժըԵկեղեցու սանկցիան բարձրագույն կետում նզովքն է։ Հիսուսն ինքն է այդ իշխանությունը փոխանցել իր առաքյալներին։ Բոլոր նրանք, ովքեր ոտնձգություն են կատարում եկեղեցու վարդապետության դեմ՝ որպես ծայրագույն սանկցիա կիրառվում է նզովք և բանադրանք։ Դա ենթադրում է կտրել, դուրս դնել եկեղեցու կյանքից, որը կարող է մարդու համար արտահայտվել ցավագարությամբ, ողբերգություններով, անժամանակ մահով, եթե չկա դարձ։ Մեկնաբանում է |
 |
Սուտը և ստի հայրըՀիսուս Քրիստոսը չարին բնութագրում է ստախոս և ստի հայր, որի նպատակը սպանությունն է՝ հոգին առնելը։ Մեղքի ամբողջ համակարգը հիմնված է ստի վրա՝ մեղքը գոյաբանական սուտն է, որից ծնվում են կենցաղային բոլոր սխալներն ու մեղքերը։ Ինչպե՞ս է չարն Աստծուն ներկայացնում, ինչու՞ է միշտ աննկատ գործում. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը: |
 |
Անարդար հարստություն՝ ի՞նչ անելՔրիստոսն ինքն իրեն ընծայեց որպես զոհ՝ կյանքը տվեց մեր հավիտենական բնակության վայրերի պատրաստության համար և մեզ հորդորեց աշխատել սեփական քրտինքով։ Նա պատվիրեց զոհողություն անել այն միջոցներից, որոնք ձեւավորվում են արդար աշխատանքի արդյունքում, բայց եթե անարդար միջոցներ են, դրանք օգտագործել կարիքավորների, կամ ընդհանուր բարիքների համար։ «Անիրավ մամոնայից ձեզ բարեկամներ սարքեք». Ու՞մ էր ուղղված Քրիստոսի այս խոսքը, ի՞նչ զուգահեռներ ունի այսօրվա մեր կյանքի հետ։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը: |
 |
Ամբաստանված և փառաբանված սուրբըԱվետարանների մեջ, ոչ մի տեղ Մարիամ Մագդաղենացին չի հիշատակվում որպես պոռնիկ։ Նրա մասին առաջին հիշատակությունը հանդիպում է Ղուկասի Ավետարանում, որտեղ Հիսուսին հետեւող կանանց մեջ ներկայացվում է որպես առաջին անձը։ Բոլոր Ավետարանիչները անդրադառնում են Մագդաղենացուն։ Ի՞նչ են պատմում մեզ Ավետարանիչները Մարիամ Մագդաղենացու մասին և ինչո՞ւ է նա բնորոշվում իբրև թեթևաբարո կին։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը: |
 |
Քրիստոսի Հարությունը՝ մեր վկայությունըՔրիստոսի Հարությունը պատմական իրադարձություն է «Տերը Հարություն է առել և երեւացել է Պետրոսին»։ Սա նոր ծնվող եկեղեցու առաջին խոստովանությունն է։ Այստեղ կա մեկը մյուսի հետ շաղկապված 3 բաղադրիչ՝ առաջինը՝ խոստովանությունն է, որ Հիսուսն Աստված է, երկրորդը, որ Հիսուսը Հարություն է առել՝ պատմական իրադարձության հիշատակությունն է և երրորդը, որ երեւացել է Պետրոսին։ Նա այս իրադարձության վկան է և այդ իրադարձության ճշմարտացիության երաշխավորը։ Ո՞րն է Քրիստոնյայի հանձնառությունը Հարության իրականության առջև. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը: |
 |
Կյանքի հաղթանակըՔրիստոսի Զատիկը խորհրդանշում է կյանքի հաղաթանակը մահվան նկատմամբ։ Սուրբ Զատիկը տոնել նշանակում է կյանքին բովանդակություն տալ։ Իսկ դա հնարավոր է մեղքից դեպի արդար կյանք, կեղծիքից դեպի ճշմարիտ կյանք, ատելությունից դեպի սիրո կյանք անցումով։ Տոնել նշանակում է անցում կատարել մեր վախերից դեպի համնարձակություն, որովհետեւ տոնել Զատիկը և մնալ վախերի մեջ, նշանակում է խեղաթյուրել տոնի խորհուրդը։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը: |
