Համիդ Բրոյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Համիդ Բրոյանը ծառայել է Արցախի «Մարտունի 2» զորամասում: 44-օրյա պատերազմի ընթացքում կռվել է Հադրութում և Վարանդայում, որտեղ հոկտեմբերի 24-ին ծանր վիրավորվել է ԱԹՍ-ի հարվածից: Տասներկու վիրահատություն է տարել, ամպուտացրել են աջ ոտքի կրունկը, վերականգնողական երկար շրջան է անցել Զինվորի տանը: Աշխատանքի գտնելու փնտրտուքներից հետո որոշել է զբաղվել վարսահարդարմամբ: Մեկ տարի է՝ Արմավիրում սեփական վարսավիրանոց է բացել:

Սերգեյ Համբարձումյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմի մասնակից Սերգեյ Համբարձումյանը ծանր վիրավորվելուց հետո դեռեւս կիթառ չի նվագում, չնայած երաժշտությունը նրա տարերքն է։ Ձախ ձեռքը անաշխատունակ է դարձել։ Նա ծանր վիրավորվել է Մարտունու շրջանի Քերթ գյուղում՝ ՈւԱԶ-ի մեջ, որտեղ գտնվող 29 հոգուց 27-ը զոհվել է։ Սերգեյի մարմնում հայտնված մի քանի տասնյակ բեկորներից մեկը վնասել է գլուխը։ Տասներեք վիրահատություն է տարել և երկար ժամանակ վերականգնողական բուժում ստացել Զինվորի տանը, որտեղ էլ 2022-ի փետրվարին հանդիպել ու ամուսնացել Սոնայի հետ։

Արման Սիմիկյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Հակոբ Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի դերասան Արման Սիմիկյանը նոր էր ավարտել Երեւանի Թատրոնի եւ Կինոյի Պետական ինստիտուտի դերասանական արվեստ բաժինը և ընդամենը 7 ամսվա ծառայող էր, երբ սկսվեց 44 օրյա  պատերազմը: Հետախույզ-գնդացրորդը հրաշքով է փրկվել որովայնի շրջանում ստացած հրազենային վիրավորումից: Նրան արյունաքամ վիճակում, մի կերպ են հասցրել հոսպիտալ։ Արմանը հավատում է հայոց բանակի զինվորին, այն ներուժին, որ ամբարված է նրա երակներում:

 

Վարդգես Ուլուբաբյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Հեռուստաօպերատոր, ծննդով արցախցի Վարդգես Ուլուբաբյանը 1989 թվականին ակտիվորեն մասնակցել է Լեռնային Ղարաբաղի ինքնապաշտպանությանը, բազմաթիվ անգամ վիրավորվել է։ Ծառայության անցնելով Լեռնային Ղարաբաղի ՊԲ-ում՝ որպես քաղաքական բաժնի ավագ սպա, մասնակցել է մամուլի ծառայության և «Գոյամարտ» ծրագրի ստեղծմանը։ 44-օրյա պատերազմի ամբողջ ընթացքում ռազմի դաշտում է եղել։ Բռնի տեղահանումից հետո նա Արցախում թողել է հայրական տունը, իր ձեռքերով կառուցած առանձնատունը, ընտանիքով տեղափոխվել է Հայաստան:

Վահե Աբրահամյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Վահե Աբրահամյանը 44-օրյա պատերազմը սկսելվուց ընդամենը օրեր առաջ էր Ռուսաստանից Հայաստան Վերադարձել: Եղբայրը ժամկետային զինծառայող էր: Վահեն՝ որպես կամավոր, մեկնեց պատերազմ։ Եղբայրները ռազմի դաշտում այդպես էլ չհանդիպեցին: Թեժ մարտեր, Բաքվում գերության երկար ու ձիգ 50 օրեր և վերադարձ։ Այսօր եղբայրները տանն են:

Հայկ Թորոսյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Ապրիլյան քառօրյայի մասնակից Հայկ Թորոսյանը գանգուղեղային բարդ վնասվածք է ստացել Մարտակերտում: Ինը տարվա հեռավորությունից Հայկը նորովի է նայում իր անցած դժվարին ուղուն, փորձում վերհիշել մանրամասներ այդ չարաբաստիկ օրվանից և հետագա ամիսներից ու տարիներից: Գեղարվեստական լուսանկարչության ու օպերատորի մասնագիտությունը մնաց անցյալում: Երկարատև բուժումներից հետո ընդունվեց ԵՊՀ սոցիոլոգիայի ֆակուլտետ, սովորեց տարբեր ծրագրեր, որպեսզի հոգա իր կարիքներն ու սատարի ընտանիքին:

Բենիամին Պողոսյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմի մասնակից Բենիամին Պողոսյանը ծննդով գյումրեցի է։ Ավարտել է Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիան։ 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ին ՊԲ-ի Մատաղիսի զորամասում էր: Ամիսներ առաջ իրենց զգուշացրել էին վերահաս պատերազմի մասին: Հոգեբանորեն պատրաստ էին: Հոկտեմբերի 2-ին Թալիշում ԱԹՍ-ի հարվածից բեկորային ծանր վիրավորվեց ոտքերի հատվածում: Դեռ չէր հասցրել հասկանալ իր վիճակի լրջությունը, երբ երկրորդ անգամ վիրավորվեց կասետային զենքի հարվածից։ Հետո էր իմացել, որ 12 ընկերները զոհվել են և միայն ինքն է կենդանի մնացել: 13 վիրահատություն է տարել Բենիամինը, երկար վերականգնողական բուժում ստացել Զինվորի տանը։ Իսկ կնոջ հետ ծանոթացել է Այրվածքաբանական կենտրոնում։ Կամավոր հիմունքներով հիվանադանոցում վիրավոր զինվորներին օգնող Լուսինեն նոր կյանք է պարգևել նրան։

Արթուր Հովհաննիսյանին բաժին հասած փորձությունները


44 օրյա պատերազմի մասնակից Արթուր Հովհաննիսյանը ռազմադաշտում կորցրել է ոտքը: Նա համոզված է, որ ոչ մի հանդիպում պատահական չի լինում: Չնայած երիտասարդ տարիքին, մեծ ու դժվար փորձություններ է հաղթահարել, այսօր արդեն ընտանիք ունի, աշխատանք:

Իշխան Ասլանյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմի մասնակից Իշխան Ասլանյանը հետախույզ է և մարզիկ: Ծանր վիրավորումից ապաքինվելուց հետո իր երկու մասնագիտությունների մասին անցյալով է խոսում: Ծառայության մեջ միշտ գիտակցել է, որ իր կյանքը մազից է կախված: Չի մտածել, թե ոտք կամ ձեռք կկորցնի: Միայն մտածել է եղբոր մասին, եւ 90-ականների պատերազմի ազատամարտիկ հոր առջեւ բաց ճակատով ներկայանա։

Երկու ձեռքից զրկված զինվորականը օգնում է զինհաշմանդամներին


Վարազդատ Սանեյանը մինչեւ 44-օրյա պատերազմը եղբոր հետ պայմանագրով ծառայել են խաղաղապահ ուժերում և պատերազմը սկսվելուն պես մեկնել են ճակատ: Նրանք ծանր վիրավորվել են նույն օրը՝ նոյեմբերի 2-ին: Վարազդատը զրկված է երկու ձեռքերից: Նա հիմնել և ղեկավարում է «Հայրենիքի Պաշտպանության Ինքնազոհ հերոսներ» բարեգործական ՀԿ-ն, որը զբաղվում է զինվորական հաշմանդամների և նրանց ընտանիքների հոգսը թեթևացնելով։

Լևոն Գևորգյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Քարվաճառում 44-օրյա պատերազմում վիրավորված փոխգնդապետ Լեւոն Գեւորգյանը բժիշկների երկարատեւ ու տքնաջան պայքարից հետո սկսել է քայլել։ Ամենասկզբում բժիշկները նույնիսկ քննարկել են նրա երկու ոտքը ամպուտացնելու հարցը։ Հիմա Լեւոնը լիարժեք վերադարձել է կյանք։ Նա հայկական բանակում է 17 տարեկանից։ Քառօրյա պատերազմից հետո թոշակի էր անցել: 44-օրյա պատերազմի առաջին օրերից Աշտարակի մարտական ջոկատով մեկնել է Քարվաճառ, որտեղ մանրամասն ճանաչում էր ամեն թուփ ու ծառ: Մարտական ջոկատը այդ ընթացքում 3 զոհ է տվել ու 4 վիրավոր է տվել՝ հինգերորդը Լեւոնն է եղել։

Մհեր Լալազարյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմում վիրավորված Մհեր Լալազարյանը բուժման ընթացքում սովորել է ծրագրավորում եւ ստացել է դրամաշնորհ, որով պատրաստվում է Վանաձորում բացել համակարգչային խանութ։ Նա մինչեւ 44-օրյա պատերազմը մասնակցել է Քառօրյա պատերազմին և հունիսյան մարտերին։ Բանակի սպան համարում է, որ պատերազմին մասնակցելն իր դեպքում գիտակցված ընտրություն է։