Ռեժիսոր Վահե Սուքիասյան

Ձայն բարբառոյ յանապատի

Ճշմարտությունը դառն է։ Ամեն ականջ ի վիճակի չէ տանելու ճշմարտությունը։ Ինչո՞ւ էին մարգարեները նույնիսկ իրենց կյանքի գնով ճշմարտությունը բարձրաձայնում։ Պատճառն այն էր, որ մարգարեների մտահոգությունը սեփական բարեկեցությունը, անձնական շահը չէր, այլ իրենց մտահոգում էր երկիրը, հասարակությունն ու մարդու ապագան։ Այսօր արդյո՞ք հնչում է մարգարեական ձայնը և որ ամբիոնից. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը:

Նզովք՝ եկեղեցու բարձրագույն պատիժը

Եկեղեցու սանկցիան բարձրագույն կետում նզովքն է։ Հիսուսն ինքն է այդ իշխանությունը փոխանցել իր առաքյալներին։ Բոլոր նրանք, ովքեր ոտնձգություն են կատարում եկեղեցու վարդապետության դեմ՝ որպես ծայրագույն սանկցիա կիրառվում է նզովք և բանադրանք։ Դա ենթադրում է կտրել, դուրս դնել եկեղեցու կյանքից, որը կարող է մարդու համար արտահայտվել ցավագարությամբ, ողբերգություններով, անժամանակ մահով, եթե չկա դարձ։ Մեկնաբանում է
Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը:

Սուտը և ստի հայրը

Հիսուս Քրիստոսը չարին բնութագրում է ստախոս և ստի հայր, որի նպատակը սպանությունն է՝ հոգին առնելը։ Մեղքի ամբողջ համակարգը հիմնված է ստի վրա՝ մեղքը գոյաբանական սուտն է, որից ծնվում են կենցաղային բոլոր սխալներն ու մեղքերը։ Ինչպե՞ս է չարն Աստծուն ներկայացնում, ինչու՞ է միշտ աննկատ գործում. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Անարդար հարստություն՝ ի՞նչ անել

Քրիստոսն ինքն իրեն ընծայեց որպես զոհ՝ կյանքը տվեց մեր հավիտենական բնակության վայրերի պատրաստության համար և մեզ հորդորեց աշխատել սեփական քրտինքով։ Նա պատվիրեց զոհողություն անել այն միջոցներից, որոնք ձեւավորվում են արդար աշխատանքի արդյունքում, բայց եթե անարդար միջոցներ են, դրանք օգտագործել կարիքավորների, կամ ընդհանուր բարիքների համար։ «Անիրավ մամոնայից ձեզ բարեկամներ սարքեք». Ու՞մ էր ուղղված Քրիստոսի այս խոսքը, ի՞նչ զուգահեռներ ունի այսօրվա մեր կյանքի հետ։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը:

Ամբաստանված և փառաբանված սուրբը

Ավետարանների մեջ, ոչ մի տեղ Մարիամ Մագդաղենացին չի հիշատակվում որպես պոռնիկ։ Նրա մասին առաջին հիշատակությունը հանդիպում է Ղուկասի Ավետարանում, որտեղ Հիսուսին հետեւող կանանց մեջ ներկայացվում է որպես առաջին անձը։ Բոլոր Ավետարանիչները անդրադառնում են Մագդաղենացուն։ Ի՞նչ են պատմում մեզ Ավետարանիչները Մարիամ Մագդաղենացու մասին և ինչո՞ւ է նա բնորոշվում իբրև թեթևաբարո կին։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Քրիստոսի Հարությունը՝ մեր վկայությունը

Քրիստոսի Հարությունը պատմական իրադարձություն է

«Տերը Հարություն է առել և երեւացել է Պետրոսին»։ Սա նոր ծնվող եկեղեցու առաջին խոստովանությունն է։ Այստեղ կա մեկը մյուսի հետ շաղկապված 3 բաղադրիչ՝ առաջինը՝ խոստովանությունն է, որ Հիսուսն Աստված է, երկրորդը, որ Հիսուսը Հարություն է առել՝ պատմական իրադարձության հիշատակությունն է և երրորդը, որ երեւացել է Պետրոսին։ Նա այս իրադարձության վկան է և այդ իրադարձության ճշմարտացիության երաշխավորը։

Ո՞րն է Քրիստոնյայի հանձնառությունը Հարության իրականության առջև. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Կյանքի հաղթանակը

Քրիստոսի Զատիկը խորհրդանշում է կյանքի հաղաթանակը մահվան նկատմամբ։ Սուրբ Զատիկը տոնել նշանակում է կյանքին բովանդակություն տալ։ Իսկ դա հնարավոր է մեղքից դեպի արդար կյանք, կեղծիքից դեպի ճշմարիտ կյանք, ատելությունից դեպի սիրո կյանք անցումով։ Տոնել նշանակում է անցում կատարել մեր վախերից դեպի համնարձակություն, որովհետեւ տոնել Զատիկը և մնալ վախերի մեջ, նշանակում է խեղաթյուրել տոնի խորհուրդը։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Օվսաննա՞, թե՞ փշե պսակ

Երբ Հիսուսը մտավ Երուսաղեմ բազմությունը նրան դիմավորեց ճանաչումով, որից օրեր անց Գողգոթա ճանապարհեց ուրացումով։ Այս հոգեբանությունը դարերի ընթացքում մարդկության մեջ չի փոխվել։ Օվսաննա նշանակում է օգնիր՝ փրկիր մեզ։ Ինչու՞ Քրիստոսի հաղթական մուտքի ժամանակ Օվսաննա աղաղակող բազմությունը ուրացավ ու լքեց նրան Գողգոթայում։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Ծույլն ու աղոթքը

Եկեղեցու մահացու մեղքերից մեկը ծուլությունն է, որը մեծապես կապ ունի հպարտության մեղքի հետ։ Մյուս կողմից երբ ստացել ես պարգև՝ կյանք, կարողություններ, սակայն կյանքը ոչ թե դարձնում ես բարիք, այլ եսակենտրոն մղումով, վայելքի մեջ վատնում ես այդ կարողությունները։ Քրիստոնյան ի՞նչ բարիք կարող է ստեղծել աշխատանքի արդյունքում, ի՞նչ զուգահեռներ կան աշխատանքի ու զոհաբերության միջև։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Աղոթել՝ հոգին մերկացնել

Հաղորդմանհամառոտնկարագիրը` Հիսուսն իր հայտնի «Լեռան աղոթքում» պատգամում է․ «երբ աղոթես, մտիր քո սենյակ, փակիր դուռդ և ծածուկ աղոթիր Երկնավոր հորը»։ Ինչպե՞ս հասկանալ այս պատգամը։ Այս դրվագը շատ հաճախ տարբեր շրջանակներ մեկնաբանում են բառացի։ Ըստ նրանց՝ Հիսուսը պատգամում է միայնակ աղոթել։ Իրականում «սեյակ» բառը Հիսուսն օգտագործում է մտքի, սրտի, ներաշխարհի իմաստով։ Այսինքն՝ երբ աղոթում ես, անգամ եթե բազմության մեջ, պետք է կարողանաս կառավարել մտքերդ՝ պետք է կենտրոնանաս։ Աղոթելիս լռություն է հարկավոր՝ ներքին լռություն։ Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը: