Տոնինո Գուերա


«Լավ կլիներ՝ լինեին  աշխարհներ, որտեղ կկարողանայիր ժամանակը կանգնեցնել ու  սպասել հետ ընկող հոգիներին...»: Տոնինո Գուերա. նրա կյանքն ու ստեղծագործական ուղին՝ «Հայտնի-անհայտ կինո» հաղորդաշարում:

Անտոն Մանշինի օրագրից


«Սաշա, միշտ ուզում էի քեզ հարցնել` ինչպես էիր զնդանում մենակ մնացել, ինչն էր քեզ պահում»,- առաջին անգամ հարցրի նրան: «Երկինքը,- ժպտաց արցունքների միջից,- նայում էի չեչենական երկնքին ու այնտեղ իմ փրկչին էի որոնում»: «Բա հետո՞»,- հարցրի: «Իսկ հետո... այսօր նրա գրիկն եմ եկել»:
Անտոն Մանշին. հատվածներ ռազմագերու օրագրից

Օրսոն Ուելս


«Համաշխարհային կինոպատմության մեջ մարդկությունն ամենից շատ այս մարդուն է պարտական կինոռեժիսորի մասնագիտության ընտրության համար»: Օրսոն Ուելսի մասին այսպես է ասում է Մարտին Սկորսեզեն: 

Պիտեր Օ’Թուլ


Նրա կերպարն անմոռաց է՝ մեծ կապույտ աչքեր, անսպառ հմայք, բացառիկ տաղանդ: Կինեմատոգրաֆի մեծագույն արտիստներից մեկի՝ Պիտեր O’Թուլի ստեղծագործական կյանքն ու ճակատագիրը՝ մեր էկրանին:

Էդվարդ Հոպեր


Այս նկարչի արվեստի մասին ասացին. «20-րդ դարի ամերիկյան կյանքի վերարտադրության կվինտէսենցիան»:
Էդվարդ Հոպեր՝ ամերիկյան «կյանքի բեմի» նկարիչը: 
 

Մարկ Շագալ


«Նկարչի ներկապնակում ու կյանքում միայն մեկ գույն կա, որ կարող է ամեն ինչ իմաստավորել: Այդ գույնը Սերն է». Մարկ Շագալ

Սոֆյա Սոլիտերմանս


Սոֆյա Իլինիչնա Սոլիտերմանս. Լենինգրադի բլոկադայի զոհերից մեկի պատմությունն` օրագրի թերթերի մեջ: 

Էդվարդ Մունկ


«Միայն հյուսիսում պիտի առաջանար էքսպրեսիոնիզմը` նյարդային ու կրքոտ, խորը, հարավային իմպրեսիոնիզմին հակադիր»: Նորվեգացի նկարիչ Էդվարդ Մունկը հյուսիսի մարդ է: Բարդ, հակասական մարդ՝ թույլ առողջույթամբ, գերզգայուն եղանակային փոփոխություններին: Օսլոյի, Բեռլինի ու Փարիզի ստեղծագործական էլիտայի ամենհետաքրքրական դեմքերից՝ Էդվարդ Մունկի կյանքն ու ստեղծագործությունը՝ «Հանրագիտարան» ֆիլմաշարում: 

Վիմ Վենդերս


«Ես զավթիչ եմ, ցանկանում եմ զավթել մարդկանց ուղեղները, ցանկանում եմ դրանց մեջ դնել կերպարներ, գաղափարներ, որոնք կարող են ավելի ուղիղ ցույց տալ աշխարհն ու հենց իրենց կյանքը: Յուրաքանչյուր մարդ կարող է ճակատագիր փոխել: Սա է իմ քաղաքականությունն ու հավատամքը»: 
Վիմ Վենդերս
 

Մարչելո Մաստրոյանի


«Հիշում եմ նաև անգամ լույսից ու լռությունից եկող զգացողություններս, երբ Երուսաղեմում էի. միստիկ մառախուղ էր: Հիշում եմ մանկությունս, երբ ուզում էի պարզել` ինչ է լինելու այս աշխարհի հետ, ինչ կկատարավի 2000 թվականին: Ես այնքան էի ուզում լինել այդ ժամանակ ու հիշել դա: Հիշել այնպես, ինչպես ծեր փիղն է հիշում: 
Որքան ինձ հիշում եմ, ես միշտ այնքա~ն հետաքրարքասեր եմ եղել, այնքա~ն հետաքրքրասեր…»:  
Մարչելո Մաստրոյանի 
 

Հենրիկ Մալյան


Եվ եթե կինոյում կամ թատրոնում ինձ հաջողվել է հուզել թեկուզ մի մարդու, միմիայն մեկ հանդիսատեսի, եթե ես ազնվացրել, իսկապես ուրախացրել կամ մաքրել եմ միմիայն մեկին, ուրեմն հանգիստ խղճով իրավունք ունեմ ինձ անվանելու արվեստի գործիչ: Աշխարհը՝ լիքը դահլիճներ... ինձ՝ միայն մեկ հոգի, մեկ մարդ, մեկ հանդիսատես». Հենրիկ Մալյան:

Ակուտագավա


...Եվ, քանի որ ըստ ճապոնական հին ժամանակացույցի, նա ծնվում է վիշապի ամսվա, վիշապի օրվա, վիշապի ժամին, անունը  դնում են Րյունոսկե` ճապոներեն րյու-վիշապ հիերոգլիֆի համաձայն:
Նա ճապոնական գրականության մեջ հայտնի է որպես մեծագույն հոգեբան և ներհայեցող: Նրա գործերը կարդում են աշխարհի բոլոր մայրցամաքներում: Րյունոսկե Ակուտագավա: