Առաջին պատվիրան՝ Տասնաբանյայի հիմքը


Արդարությունը գալիս է Աստծուց, որը մենք ընդունում ենք։ Ինչպե՞ս սիրել Աստծուն սրտով, հոգով, ամբողջ էությամբ. Մեկնաբանում է տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը։

Պատվիրան եւ ազատություն


«Ես եմ քո տեր Աստվածը, որ քեզ հանեցի ստրկության տնից»: Առաջին այս պատվիրանն ինչպե՞ս է առնչվում ազատության գաղափարի հետ եւ ինչպե՞ս է մեկնաբանվում Քրիստոսի կողմից. Մեկնաբանում է տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը։

Մի´ ցանկացիր․ մաս 1


Ցանկանալը մարդու գոյության ամենահիմնարար կարողությունն ու առաձնահատկությունն է: Երբ Սուրբ Գիրքը մեզ պատգամում է՝ մի ցանկացիր, ինչ՞ հստակ պարագաներ է մատնանշում. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Տե’ր, ավելացրո’ւ մեր հավատքը մաս 2


Ինչո՞ւ է հավատքը մարդկային կյանքի բաղկացուցիչ մաս համարվում անկախ կրոնական, սեռային, տարիքային, մշակութային զանզանությունից:

Տե’ր, ավելացրո’ւ մեր հավատքը


Ինչո՞ւ է հավատքը մարդկային կյանքի բաղկացուցիչ մաս համարվում անկախ կրոնական, սեռային,տարիքային, մշակութային զանզանությունից:

Մեծագույն պատվիրանը


Սեր մինչեւ վերջ՝ սեր ի սպառ։ Եվ սա շատ տրամաբանական է։ Ինչո՞ւ։ Եթե ճիշտ է, որ մարդը Աստծո պատկերակիրն է, յուրքանչյու ոք, մարդկային արարած ծնվում է Աստծո պատկերով, որովհետեւ մարդ այդպես է ստեղծված և կոչված է նմանվելու Աստծուն։ Եթե մենք Աստծո պատկերակիրն ենք, մենք չենք կարող սիրել Աստծուն, բայց միեւնույն ժամանակ արհամարհել նրա պատկերը երկրի վրա։ Ո՞րն է մեծագույն պատվիրանը, ինչպե՞ս ենք մենք կիրառում մեր կյանքում. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

Ձայն բազմաց՝ ձայն Աստծո՞


Ձայն բազմացը, ձայն Աստծունը չէ, այլ իշխող համակարգի ձայնն է։ Բարաբան, որ ավազակ էր՝ ապստամբ, ազատագրման կեղծ իդեալ, կեղծ սիմվոլ։ Հիսուսի առաջադրած ազատագրումն այս կեղծ ազատագրումը չէր, բայց ժողովուրդը նախապատվությունը տվեց ազատագրման կեղծ ճանապարհին, որն հետո արժեցավ ողբերգության։ Ինչպե՞ս է Սուրբ Գիրքը փաստում, որ ժողովրդի ձայնն Աստծո ձայնը չի արտահայտում. Մեկնաբանում է Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյանը:

 

Բաբելոն՝ «աստվածների դուռ»


Բաբելոնի աշտարակաշինությունը առաջին կոլեկտիվ մեղքն էր։ Այստեղ տեղի է ունենում մեղանչման դրսեւորում հասարակական, քաղաքական, կոլեկտիվ իմաստով։ Եթե Ադամ և Եվա դրվագում, Կայեն և Աբել դրվագում անհատական մեղքեր են գործում, ապա այստեղ գործում են հավաքական մեղք, որը իշխանության մեղքն է։ Որեւէ հավաքականության մեջ միշտ կա իշխանության չարաշահման խնդիր և անցնում է այն ուժի խոսքը, որը տիրապետություն ունի։ Ի՞նչ հակադրություն կա Բաբելոնի աշտարակաշինության և Հոգեգալսուտի արարողությունների միջև, ի՞նչ նմանություններ ունեն մեր այսօրվա կյանքի հետ. մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։

Տ. Ռուբեն վարդապետ Զարգարյան


Արցունքը, արտասուքը, լացը մարդկային երեւույթ է սկսած մերծննդյան պահից։ Այս իմստով թույլերին հատուկ երեւույթ չէ, որը սխալմամբ այդպես է ընկալվում։ Հակառակը՝ եթե մենք քրիստոնեական դիտանկյունից նայենք թույլ են նրանք, ովքեր վախենում են մեղադրվել իրենց գործած սխալների համար եւ ուժեղ են այն մարդիկ, որոնք քաջություն ունեն իրենց սխալն ընդունելու, ապաշխարհելու, վերադառնալու Աստծո հավատարմության դաշտ։ Եւ ամենակարեւորը՝ երբ արցունք ենք թափում անկեղծ զղջումով, այ սա է, որ մարդկայնացնում է մարդուն։ Ինչո՞ւ է Քրիստոս լալիս, իր լացով ի՞նչ պատգամ է ուղղում մեզ, ինչու՞ ենք արտասվելու շնորհ խնդրում Աստծուց. մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։

Հավատքը որպես մրցավազք


Սպորտը կրթում է ոչ միայն ֆիզիկական զորություն, այլ բարոյական արժեքներ։ Օրինակ հարգանք դիմացինի նկատմամբ։ Սպորտում կանոններ կան, իսկ կանոնը դիմացինի իրավունքները հարգելն է։ Սպորտի մարդը առաջին օրվանից առնչվում է կանոններին։ Սպորտը նաեւ ենթադրում է զոհողություն, ինչը քրիստոնեական կյանքի առանցքն է։ Ինչու՞ է Պողոս առաքյալը քրիստոնեական կյանքը սպորտի հետ համեմատում, ի՞նչ զուգահեռներ ու նմանություններ կան. մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։

Սուրբ Հաղորդությունը՝ բարիքի բաժնեկցություն /մաս 2/


Պաշտել Աստծուն նշանակում է անցնել բաժնեկցության ճանապարհով։ Մենք սպառողական հոգեբանություն ունենք՝ գալիս ենք եկեղեցի, Սուրբ Պատարագի ենք մասնակցում, լսում ենք Աստծու խոսքը, Սուրբ հաղորդություն ենք ստանում, բայց դրանից հետո բարիք չենք գործում։ Հովհան Ոսկեբերանն ասում է՝ ցանկանում ես պատվել Քրիստոսի մարմի՞նը։ Շատ լավ։ Նա ով ասել է՝ այս է իմ մարմինը, նաեւ ասել է՝ քաղցած էի եւ ինձ հաց տվեցին։ Նաեւ ասել է, որ եթե այս ամենը չեք անի իմ եղբայրներից մեկին, արած չեք լինի նաեւ ինձ։ Ոսկեբերանը մի օրինակ է բերում՝ ինչ իմաստ ունի պատվել Քրիստոսին Սուրբ սեղանի վրա ոսկե սպասքով, երբ եկեղեցու դռանը քո քրիստոնյա եղբայրը մեռնում է սովից։ Մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։

Սուրբ Հաղորդությունը՝ բարիքի բաժնեկցություն /մաս 1/


Սուրբ հաղորդությունը, որ Պատարագի միջոցով է տրվում, եկեղեցական ծիսական կյանքի առանցքն է՝ սիրտն է։ Այդ արարողության միջոցով մեր Տիրոջ փրկագործությունը արտահայտված մարդեղությամբ, հրապարակային գործունեությամբ և չարչարանքներով դառնում են մեզ ժամանակակից։ Մենք հացի եւ գինու միջոցով հաղորդակից ենք դառնում մեր տիրեջ մարմնին եւ արյանը՝ համաձայն իր խոսքի։ Ինչու՞ ենք հեշտ ընդունում Տիրոջ խորհրդաբանական մարմինն ու արյունը, սակայն մեծ դժվարությամբ ապրում հաղորդակցության միության մեջ. մեկնաբանում է Տ Ռուբեն վարդ. Զարգարյանը։