Տիգրան Քամալյան


Անոթային վիրաբույժ Տիգրան Քամալյանը 44-օրյա պատերազմի մասնակից է: Փորձություններով, անքուն գիշերներ էին անցկացնում բժիշկները, ու կարծես հոգնություն չէին զգում, նպատակը մեկն էր՝ փրկել ինչքան հնարավոր է շատ կյանքեր: Զինվորի կողքին լինելու ցանկությունը համախմբել էր բոլորին:

Ազատանի դպիրները


Ռոբերտն ու Ռաֆայելը եղբայրներ են, միասին ամեն կիրակի այցելում են Սուրբ Ստեփանոս եկեղեցի, շապիկ հագնում և մասնակցում Պատարագին: Իրենց հետաքրքրությունների, գյուղի առօրյայի, ուխտագնացությունների մասին եղբայրները սիրով են պատմում:

Յոթ Վերք եկեղեցու Նարեկը


Նարեկը դեռ փոքր հասակից տատիկի հետ հաճախել է Յոթ Վերք եկեղեցում մատուցվող Պատարագներին: Այսօր արդեն շապիկ է հագնում և խորան բարձրանում: Նարեկի օրը հագեցած ու հետաքրքիր է անցնում: Նա սիրում է երգել, սպորտով զբաղվել ու զբոսնել իր սիրելի քաղաքում:

Սուրբ Հրեշտապետաց եկեղեցու երգչախումբը


Սևանի Սուրբ Հրեշտակապետաց եկեղեցում ամեն կիրակի պատարագին երգում է մանկական երգչախումբը: Հոգեւորականի հետ միասին ճամփորդում են, սար բարձրանում, դասական երաժշտության համերգների մասնակցում: Երեխաները մեծ սիրով համախմբվել են ու ամբողջ օրը անցկացնում են միասին:

Հարությունն ու Վահեն(Ապարան)


Ապարանի Սուրբ Խաչ եկեղեցու խորանը մանկաշատ է: Հարությունն ու Վահեն մտերիմ ընկերներ են դարձել, երբ սկսել են հաճախել են պատարագների։ Արձակուրդներին սիրով մասնակցում են նաև ժամերգություններին: Նրանք համարում են, որ դեռ շատ բան ունեն սովորելու, դժվարություններն էլ հաղթահարում են ավագ ընկերների օգնությամբ:

Արթուր Ավետիսյան


44-օրյա պատերազմի ժամանակ անոթային վիրոբույժ Արթուր Ավետիսյանը մեկնեց արդեն ռմբակոծված Մարտունի: Այդ օրերի հիշողությունները ծանր են ու հուզիչ: Ամեն օգնող ձեռք, շատ կարևոր էր: Ամեն փրկված զինվորի կյանքր՝ բժիշկները պարգև են համարում:

Սրտաբան Վարդգես Մովսեսյան


44-օրյա պատերազմի մասնակից, սրտաբան Վարդգես Մովսեսյանի համար դժվար է վերապրել այդ օրերի հիշողությունները: Յուրաքանչյուր բժշկի համար ամեն զինվորի փրկված կյանք մեծ պարգև է: Պատերազմում զոհվել է նրա հարազատ եղբայրը, սրտաբանի համար հայրենիքը սկսվում է Արցախց, որտեղից նա սերում է, ու չի ավարտվում։

Մհերն ու Անդրանիկը


Անդրանիկն ու Մհերը եղբայրներ են, միասին ամեն կիրակի այցելում են Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ մայր եկեղեցի, շապիկ հագնում և մասնակցում պատարագին: Նրանք եկեղեցում ընկերներ են ձեռք բերել, սիրում են օրն անցկացնել միասին:

Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու Սերոբը


Սերոբը շատ հետաքրքրված է մաթեմատիկայով, ազատ ժամանակ ընկերներով ֆուտբոլ են խաղում: Նրա կիրակիները սկսվում են Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ մայր եկեղեցուց, Սերոբը շապիկ է հագնում և խորան բարձրանում:

Հովանավանքի դպիր Ալիկը


Ամեն կիրակի Ալիկը մայրիկի հետ Ուշիից գնում է Հովանավանք՝ պատարագի մասնակցելու։ Տեսնելով իրենից ավագ դպիրներին՝ նա երազում է շապիկ հագնել և խորան բարձրանալ՝ ցանկանալով դառնալ հոգևորական։ Բացի հոգևոր ճանապարհից, Ալիկը սիրում է ծաղիկներ աճեցնել, հողագործությամբ զբաղվել և իր սիրելի շանը խնամել։

Կարապետ Սիմոնյան


44-օրյա պատերազմի մասնակից՝ անեսթեզիոլոգ-ռեանիմատոլոգ, ռեաբիլիտոլոգ Կարապետ Սիմոնյանը հուզմունքով է հիշում առաջնագծի ամեն օրը: Այսօր էլ,աշխատելով Զինվորի տանը, հոսպիտալում, ամեն օր առնչվում է պատերազմ անցած զինվորների խնդիրներին:

Արցախից Բռնի տեղահանված Արամեն ոգեւորությամբ է խորան բարձրանում


Արցախից տեղահանված Արամեի ընտանիքը ապրում է Ոստանում: Սուրբ Սարգիս եկեղեցի առաջին անգամ մայրիկի հետ է հաճախել, ու սիրով ընդունել է Տեր Միքայելի՝ խորան բարձրանալու առաջարկը: Ամեն կիրակի, անսահման ոգևորությամբ մասնակցում է պատարագին: Արամեի առօրյան շատ հետաքրքիր է անցնում գյուղում: