Դեպի տուն

Արթուր Սարյան, Նաիրա Նիազյան

Արթուրը և Նաիրան ծնվել են Հայաստանում: Յուրաքանչյուրը տարբեր պատճառներով հայտնվել են Հայաստանից դուրս: Նաիրան իր ցուցահանդեսներից մեկի ժամանակ Մոսկվայում ծանոթանում է Արթուրի հետ: Մի քանի տարի անց նրանք արդեն ընտանիքով տեղափոխվում են Հայաստան:

Նաիրի Գրիգորյան

Նաիրի Գրիգորյանը 30 տարի Ֆրանսիայում և Մոսկվայում ապրելուց, բազմաթիվ նկարչական ցուցադրություններ ունենալուց հետո վերադարձել է Հայաստան: Ապում է Կոնդի իր հին տանը, արդեն բացել է «Արվեստանոց» սրճարանը:

Սևագ Դումանյան

Սևագ և Նաիրի Դումանյանները արդեն 6 տարի է` Լիբանանից տեղափոխվել են Հայաստան: Նրանց երեք երեխաները վայելում են Հայաստանում ապրելու ազատությունը:

Անահիտ Արամունի Քեշիշյան

Անահիտ Արամունի Քեշիշյանը 70-ականներին մեծ դժվարությամբ ընտանիքով տեղափոխվել է Հայաստան: Մի քանի տարի հետո կրկին մեծ դժվարությամբ տեղափոխվել է ԱՄՆ: «40 տարի հետո հասկացա, որ այլևս չեմ կարողանում դրսում ապրել, որ ամեն անգամ ավելի ու ավելի դժվար եմ Հայաստանից վերադառնում ԱՄՆ: Հիմա Հայաստանում եմ և դա նվեր է ինձ համար»: 

Ժիրայր Բաբազյան

Սարգիս Փանոսյան

Ջորջ Աբրահամյան

Ջորջ Աբրահամյանը վերադարձել է հայրենիք Իրանից: Կառուցել է իր տունն ու այգին և ապրում է Դվինում: Ասում է, որ Հայաստան վերադառնալու իր օրինակը վարակիչ է եղել իրանահայ 40 ընտանիքի համար: 

Նաիրի Զատիկյան

Նաիրին ծնվել է Բրազիլիայում, 1 տարի է՝ արդեն Հայաստանում է, վերջերս քույրն է վերադարձել, սպասում են նաև մյուս քրոջ վերադարձին: Համոզված են, որ Հայաստանում ավելի շատ գործ ունեն անելու, քան Բրազիլիայում էին անում: 

Հայկ Ղազարյան

«Հայաստանում հեշտ չէ աշխատելը, բայց հենց դա էլ ինձ ոգեշնչում է, ես սիրում եմ արդարացված ռիսկերի գնալ և վստահ եմ, որ հենց Հայաստանում է պետք դա անել»: Հայկ Ղազարյանը, 25 տարի Կանադայում ապրելուց հետո որոշել է վերադառնալ Հայաստան: Ընկերների հետ հիմնադրել է պլաստիկ շշերի վերամշակման «Ապագա» կազմակերպությունը: Հպարտ է, որ Կանադայում ստացած կրթությունն ու գիտելիքն այսօր կարողանում է օգտագործել իր բիզնեսում, Հայաստանում: 

Հակոբ Հակոբյան

26 տարի Ռուսաստանում, Դուբայում, Անգլիայում, Ֆրանսիայում ապրելուց հետո Հակոբը վերադարձել է Հայաստան: Երջանիկ պատահականությամբ հանդիպել է ապագա կնոջը, որն էլ նրան համոզել է հաստատվել Հայաստանում: Նրանք վարձակալությամբ գործարկում են «Ագապե» սեղանատունը: Հակոբը ուրախ է, որ հնարավորություն ունի մասնակցելու նոր Հայաստանի կառուցմանը: