Մհեր Լալազարյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմում վիրավորված Մհեր Լալազարյանը բուժման ընթացքում սովորել է ծրագրավորում եւ ստացել է դրամաշնորհ, որով պատրաստվում է Վանաձորում բացել համակարգչային խանութ։ Նա մինչեւ 44-օրյա պատերազմը մասնակցել է Քառօրյա պատերազմին և հունիսյան մարտերին։ Բանակի սպան համարում է, որ պատերազմին մասնակցելն իր դեպքում գիտակցված ընտրություն է։

Էջմիածինը Աստծու հետ հանդիպման կետն է


Շիրակի թեմի առաջնորդ Տ. Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանը մեկնաբանում է Ս. Էջմիածնի Մայր տաճարի հոգևոր խորհուրդը: Նա նկատում է, որ Ս․ Էջմիածինը Աստվածային երեւույթ է և եթե իբրեւ հայ փնտրում ենք Աստծուն, անպայման պետք է հանդիպենք Էջմիածնին։ Մայր Տաճարից շքեղ տաճարներ աշխարհում շատ կան, սակայն էջմիածինը փոքր է ինչպես սիրտը, բայց միեւնույն ժամանակ կենսական է սրտի պես, որը մատակարարում է հոգեւոր արյուն իր աշխարհասփյուռ ժողովրդին։

Տիգրան Իզրյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44 օրյա պատերազմի մասնակից Տիգրան Իզրյանը ավարտել է ԵՊՀ աշխարհագրության ֆակուլտետը: Պատերազմում դիմածնոտային հատվածում վիրավորվելուց, զինակից ընկերներին կորցնելուց հետո Տիգրանի կյանքը գլխիվայր փոխվել է։ Եզդի Տիգրանի համար Հայաստանը հայրենիք է և նա իր պարտքն է համարում ապրել ու շենացնել իր տունն ու Հայաստանը։ Պատերազմը շատ բան է փոխել նրա կյանքում, և իր խոսքով՝ էլ ավելի լավատեսությամբ ու համառությամբ է լցրել այն:

 

Ճեմարանի ազդեցությունը Բակունցի գրական ճաշակի վրա


Հայ մեծանուն գրող Ակսել Բակունցը Գևորգյան հոգևոր ճեմարանում սովորել է 7 տարի: Նա համարում էր, որ հենց ճեմարանում են ձեւավորվել իր աշխարհայացքն ու գրական ճաշակը։ Բակունցը դարձավ ստալինյան բռնաճնշումների առաջին զոհերից մեկը: Նա գնդակահարվեց ուժերի ծաղկման շրջանում, կիսատ թողնելով Խաչատուր Աբովյան վեպը և բազմաթիվ այլ ստեղծագործություններ:

Կարո Համբարձումյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Անհաղթահարելի դժվարություններ չկան

Եթե չլիներ պատերազմը մեխանիզատոր Կարո Համբարձումյանի կյանքը բոլորովին այլ հունով կընթանար: Նա տարվա մեծ մասն անցկացնում էր Ռուսաստանում՝ արտագնա աշխատանքի մեջ: Նա Հայաստան է վերադարձել քառօրյա, ապա՝ 44-օրյա պատերազմին և Տիգրան Մեծ ջոկատով մեկնել է Արցախ: Հոկտեմբերի 3-ին Կարո Համբարձումյանը Մադաղիսում վիրավորվում է։ Նա հիմա պատրաստվում է բարդ վիրահատության և հույս ունի, որ արդյունքում ոտքը կվերականգնվի։ Կարո Համբարձումյանը համարում է, որ կյանքում չկան անհաղթահարելի դժվարություններ և առհասարակ՝ չկա կյանք առանց դժվարությունների։
 

Գաբրիել արքեպիսկոպոս Այվազովսկի


Հովհաննես արքեպիսկոպոս Այվազովսկին լինելով կաթոլիկ վարդապետ, ըմբոստանում է Հռոմի Սիոն պապի հայերին վերաբերող հրովարտակի դեմ, հալածվում է և վերադառնում Հայ Առաքելական եկեղեցի։ Հմուտ հրապարակախոսն ու մանկավարժը եղել է Գևորգյան հոգևոր ճեմարանի տեսուչը և իր դերակատարությունն ունեցել այստեղ դասավանդվող աստավածաբանական առարկաների կատարելագործման մեջ:

Ավետիս Ահարոնյան


Գևորգյան հոգևոր ճեմարանի սան Ավետիս Ահարոնյանը, ամբողջ կյանքի ընթացքում փորձել է համատեղել գրական, ստեղծագործական աշխատանքը քաղաքական գործունեության հետ: Նա Հայաստանի Առաջին հանարապետության խորհրդարանի նախագահն էր ու հայ ժողովրդի համար ճակատագրական նշանակություն ստացած միջազգային բանակցություններում Հայստանի պատվիրակության ղեկավարը։ Հայաստանի խորհրդայնացումից հետո ստիպված էր հեռանալ հայրենիքից: Ահարոնյանը մինչև մահ հասարակական գործունեությունը համատեղեց գրական աշխատանքի հետ:

Նիկողայոս Ադոնց


Նիկողայոս Ադոնցը՝ մի քանի տարի դասավանդելով Գևորգյան հոգևոր ճեմարանում, անջնջելի հետք է թողել պատմության դասավանդման մեթոդների և բովանդակության վրա: Մեծանուն պատմաբանը՝ ստիպված լինելով կյանքի մեծ մասն ապրել հայրենիքից հեռու, երբեք չի դադարել գործել հանուն Հայաստանի և հայ ժողովրդի: Ադոնցի աշխատությունների մեջ մեծ տեղ են զբաղեցնում Հայ եկեղեցուն ու հայոց դավանանքին վերաբերող նշանակալի ուսումնասիրությունները:

Գագիկ Միրզոյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Աստծու տված կյանքը չի կարելի վատնել

44-օրյա պատերազմում վիրավորված Գագիկ Միրզոյանը մանրամասնորեն հիշում է 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ից մինչ իր վիրավորվելու օրը ռազմադաշտում տեղի ունեցած իրադարձությունները: Պատերազմից քաղած գլխավոր դասը՝ աստվածատուր կյանքը չվատնելն է, և նվիրումով ու սիրով ապրելը։ Երկարատև լուռ և ինքնամփոփ ապրելուց հետո հասկացել է, որ կենդանի է մնացել, որովհետև կարևոր անելիքներ ունի:
 

Հարություն Մկրտչյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Պատերազմով անցած պայմանագրային զինծառայողը առաքելություն ունի
Շիրակի մարզի  Մեղրաշատ գյուղի բնակիչ Հարություն Մկրտչյանը 44-օրյա պատերազմին կորցրել է ոտքը, առողջությունն ու մանկության ընկերոջը։ Հարությունը մեկը մյուսի հետեւից վիրահատություններ է տանում, սակայն հույս ունի, որ ամեն ինչ լավ է լինելու՝ Աստված կպահպանի իրեն, որովհետեւ դեռեւս անելիքներ ունի։

Արտյոմ Սարուխանյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Պատերազմի ծանր վիրավորը բոլորին ստիպում է ապրել

44-օրյա պտերազմի ընթացքում ծանր վիրավորվելուց հետո Արտյոմ Սարուխանյանը 17 անգամ վիրահատվել է։ Վիրավորվելուց հետո նրան Մարտակերտի հոսպիտալից տեղափոխել են Գորիս, հետո՝  Երևան: Այդ ամբողջ ընթացքում Արտյոմը կարծել է, որ կորցրել է ոտքը և գուցե բժիշկները չհասցնեն վերականգնել։ Գորիսում նրան հայտնել են, որ առաջին վիրահատությունը բարեհաջող է անցել, բայց արդյո՞ք կվերականգնվեր ոտքը։
 

Էրիկ Մկրտչյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Ջրականում ԱԹՍ-ի չարաբաստիկ հարվածը Էրիկ Մկրտչյանի կյանքը փոխել է։ Նա ընտանիքով Վանաձորից տեղափոխվել է Երևան, որպեսզի կարողանա երկարատև բուժում ստանա նախ հիվանդանոցում, ապա «Զինվորի տանը»։ Էրիկը հիմա համարում է, որ վիրավորվելուց հետո գնահատում է կյանքը, հարազատներին ու իրեն շրջապատող աշխարհը։ Նա կարծում է, որ դժվարություններն ուժեղացրել են իրեն։