Ուխտավորներ համայն աշխարհի


Սեպտեմբերի վերջին վերաօծվեց և վերաբացվեց Սուրբ Էջմիածնի Մայր տաճարը, օրհնվեց սրբալույս Մյուռոնը: Հազարավոր ուխտավորներ այցելեցին Հայաստան` մասնակցելու հայ հավատացյալի համար ուրախալի ու կարևոր իրադարձություններին: Նրանցից շատերն առաջին անգամ ներկա եղան նման պատմական արարողությունների: Նրանք, ովքեր հնարավորություն չունեցան մասնակցելու եկեղեցու և ազգի կյանքում կարևոր իրադարձություններին, հիմա են գալիս Սուրբ Էջմիածին`աղոթելու նորաօծ ու կրկին դռները բացած հայոց Մայր տաճարում:

Արմենակ Շահմուրադյան


Արմենակ Շահմուրադյանը բոլոր ժամանակների ամենանշանավոր երգիչն է: Նրա համար ճակատագրական նշանակություն ունեցավ կրթությունը Գևորգյան հոգևոր ճեմարանում և հանդիպումը Կոմիտաս վարդապետի հետ: Այդուհետ նրանց գործունեությունը ընթացավ համատեղ: Թողնելով Փարիզի Գրանդ օպերայի առաջին մեներգչի հաղինակավոր աշխատանքը, նա ամբողջությամբ լծվեց հայ ազգային երգի, հատկապես կոմիտասյան մշակումների տարածմանը, համերգային շրջագայություններ ունենալով գրեթե ամբողջ աշխարհում։

Իշխան Ասլանյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմի մասնակից Իշխան Ասլանյանը հետախույզ է և մարզիկ: Ծանր վիրավորումից ապաքինվելուց հետո իր երկու մասնագիտությունների մասին անցյալով է խոսում: Ծառայության մեջ միշտ գիտակցել է, որ իր կյանքը մազից է կախված: Չի մտածել, թե ոտք կամ ձեռք կկորցնի: Միայն մտածել է եղբոր մասին, եւ 90-ականների պատերազմի ազատամարտիկ հոր առջեւ բաց ճակատով ներկայանա։

Ջերալդ Թրբանճյան


Հայաստանի անկախության տարիներին ոսկե տառերով գրվեց մի բարերարի անուն, որի ուշադրությունը հատկապես կրթությանն էր ուղղված: Ջերալդ կամ Ջերրի Թրբանճյան: Հայաստանում նրան քչերն են տեսել, բայց ճանաչում են ու երախտապարտ են: Նրան օրհնել ու բարեմաղթանքներ են հղել հազարավոր ծնողներ, որոնց զավակները կրթություն են ստացել Թրբանճյան ընտանիքի բարերարությամբ:

Երկու ձեռքից զրկված զինվորականը օգնում է զինհաշմանդամներին


Վարազդատ Սանեյանը մինչեւ 44-օրյա պատերազմը եղբոր հետ պայմանագրով ծառայել են խաղաղապահ ուժերում և պատերազմը սկսվելուն պես մեկնել են ճակատ: Նրանք ծանր վիրավորվել են նույն օրը՝ նոյեմբերի 2-ին: Վարազդատը զրկված է երկու ձեռքերից: Նա հիմնել և ղեկավարում է «Հայրենիքի Պաշտպանության Ինքնազոհ հերոսներ» բարեգործական ՀԿ-ն, որը զբաղվում է զինվորական հաշմանդամների և նրանց ընտանիքների հոգսը թեթևացնելով։

Լևոն Գևորգյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Քարվաճառում 44-օրյա պատերազմում վիրավորված փոխգնդապետ Լեւոն Գեւորգյանը բժիշկների երկարատեւ ու տքնաջան պայքարից հետո սկսել է քայլել։ Ամենասկզբում բժիշկները նույնիսկ քննարկել են նրա երկու ոտքը ամպուտացնելու հարցը։ Հիմա Լեւոնը լիարժեք վերադարձել է կյանք։ Նա հայկական բանակում է 17 տարեկանից։ Քառօրյա պատերազմից հետո թոշակի էր անցել: 44-օրյա պատերազմի առաջին օրերից Աշտարակի մարտական ջոկատով մեկնել է Քարվաճառ, որտեղ մանրամասն ճանաչում էր ամեն թուփ ու ծառ: Մարտական ջոկատը այդ ընթացքում 3 զոհ է տվել ու 4 վիրավոր է տվել՝ հինգերորդը Լեւոնն է եղել։

Մհեր Լալազարյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44-օրյա պատերազմում վիրավորված Մհեր Լալազարյանը բուժման ընթացքում սովորել է ծրագրավորում եւ ստացել է դրամաշնորհ, որով պատրաստվում է Վանաձորում բացել համակարգչային խանութ։ Նա մինչեւ 44-օրյա պատերազմը մասնակցել է Քառօրյա պատերազմին և հունիսյան մարտերին։ Բանակի սպան համարում է, որ պատերազմին մասնակցելն իր դեպքում գիտակցված ընտրություն է։

Էջմիածինը Աստծու հետ հանդիպման կետն է


Շիրակի թեմի առաջնորդ Տ. Միքայել արքեպիսկոպոս Աջապահյանը մեկնաբանում է Ս. Էջմիածնի Մայր տաճարի հոգևոր խորհուրդը: Նա նկատում է, որ Ս․ Էջմիածինը Աստվածային երեւույթ է և եթե իբրեւ հայ փնտրում ենք Աստծուն, անպայման պետք է հանդիպենք Էջմիածնին։ Մայր Տաճարից շքեղ տաճարներ աշխարհում շատ կան, սակայն էջմիածինը փոքր է ինչպես սիրտը, բայց միեւնույն ժամանակ կենսական է սրտի պես, որը մատակարարում է հոգեւոր արյուն իր աշխարհասփյուռ ժողովրդին։

Տիգրան Իզրյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


44 օրյա պատերազմի մասնակից Տիգրան Իզրյանը ավարտել է ԵՊՀ աշխարհագրության ֆակուլտետը: Պատերազմում դիմածնոտային հատվածում վիրավորվելուց, զինակից ընկերներին կորցնելուց հետո Տիգրանի կյանքը գլխիվայր փոխվել է։ Եզդի Տիգրանի համար Հայաստանը հայրենիք է և նա իր պարտքն է համարում ապրել ու շենացնել իր տունն ու Հայաստանը։ Պատերազմը շատ բան է փոխել նրա կյանքում, և իր խոսքով՝ էլ ավելի լավատեսությամբ ու համառությամբ է լցրել այն:

 

Ճեմարանի ազդեցությունը Բակունցի գրական ճաշակի վրա


Հայ մեծանուն գրող Ակսել Բակունցը Գևորգյան հոգևոր ճեմարանում սովորել է 7 տարի: Նա համարում էր, որ հենց ճեմարանում են ձեւավորվել իր աշխարհայացքն ու գրական ճաշակը։ Բակունցը դարձավ ստալինյան բռնաճնշումների առաջին զոհերից մեկը: Նա գնդակահարվեց ուժերի ծաղկման շրջանում, կիսատ թողնելով Խաչատուր Աբովյան վեպը և բազմաթիվ այլ ստեղծագործություններ:

Կարո Համբարձումյանը 44-օրյա պատերազմից հետո


Անհաղթահարելի դժվարություններ չկան

Եթե չլիներ պատերազմը մեխանիզատոր Կարո Համբարձումյանի կյանքը բոլորովին այլ հունով կընթանար: Նա տարվա մեծ մասն անցկացնում էր Ռուսաստանում՝ արտագնա աշխատանքի մեջ: Նա Հայաստան է վերադարձել քառօրյա, ապա՝ 44-օրյա պատերազմին և Տիգրան Մեծ ջոկատով մեկնել է Արցախ: Հոկտեմբերի 3-ին Կարո Համբարձումյանը Մադաղիսում վիրավորվում է։ Նա հիմա պատրաստվում է բարդ վիրահատության և հույս ունի, որ արդյունքում ոտքը կվերականգնվի։ Կարո Համբարձումյանը համարում է, որ կյանքում չկան անհաղթահարելի դժվարություններ և առհասարակ՝ չկա կյանք առանց դժվարությունների։
 

Գաբրիել արքեպիսկոպոս Այվազովսկի


Հովհաննես արքեպիսկոպոս Այվազովսկին լինելով կաթոլիկ վարդապետ, ըմբոստանում է Հռոմի Սիոն պապի հայերին վերաբերող հրովարտակի դեմ, հալածվում է և վերադառնում Հայ Առաքելական եկեղեցի։ Հմուտ հրապարակախոսն ու մանկավարժը եղել է Գևորգյան հոգևոր ճեմարանի տեսուչը և իր դերակատարությունն ունեցել այստեղ դասավանդվող աստավածաբանական առարկաների կատարելագործման մեջ: